سوغات کرمان ، بسیار متنوع است و برای همه مسافران این شهر جذابیت دارد. تنوع در سوغاتی های کرمان هر سلیقه با هر توان مالی را راضی می کند و هیچ مسافری را دست خالی به دیار خود نمی فرستد. کسانی که به این شهر سفری داشته اند، می دانند که نمی توان به راحتی از کنار سوغاتی هایش گذشت.

مانند دیگر استان های  ایران، سوغاتی کرمان به دو بخش تقسیم می شوند: بخش اول برای آن هایی که اهل هنر هستند یعنی صنایع دستی کرمان و بخش دوم خوراکی های خوشمزه و فوق العاده ی کرمان که هر کسی را شیفته ی خود می کند. کلمپه کرمان، زیره ی کرمان، قاووت کرمان، عرقیات کرمان، کماچ سهن، خرمای بم معروفترین سوغات شهر کرمان هستند که قدمتی بسیاری در این شهر دارند. برای تهیه ی بهترین نوع از سوغات های کرمان حتما سری از بازار قدیمی آن بزنید.

از سوغاتی های کرمان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• پسته رفسنجان
• سمنو
• برشتو
• مسقطی سیرجان
• سوهان زرند
• حنا
• سدر
• کتیرا

کلمپه کرمان

کلمپه شیرینی مخصوص کرمان است که اگر یک بار آن را امتحان کرده باشید طعم فوق العاده ی آن را هرگز فراموش نخواهید کرد. تاریخچه ی تولید کلمپه، به سال ها قبل برمیگردد و روش سنتی تهیه ی آن به این صورت بود که از روغن حیوانی، خرمای تولید شده در کرمان و با استفاده از هیزم و آتش پخت می شد. اما تولیدشان امروزه به کارگاه های صنعتی راه پیدا کرده است. در ظاهر کلمپه شبیه به کلوچه می باشد با این تفاوت داخل آن با خرما و مغز پرشده است. برای تهیه کلمپه علاوه بر آرد و روغن، گیاهان معطر، گردو و دیگر مغزها استفاده می کنند. خوش طعم ترین کلمپه، طعم گردویی آن است. کلمپه نسبت به سایر شیرینی های کرمان، بی ضررتر است، چون اکثرا کم شیرینی هستند و شهد خرما شیرینی مورد استفاده ی آن است. مرغوبترین نوع کلمپه آنهاست که برشته تر شده اند.

زیره کرمان

آب و هوای نسبتا خشک کرمان، بستری مناسبی برای کشت زیره فراهم کرده است. با گشت و گذار در اطراف شهر کرمان و بیابان هایش شاید بوی خوش زیره سیاه به مشامتان خورده باشد. استان کرمان از گذشته های دور تولیدکننده اصلی زیره در ایران بوده، و در بیشتر مواقع هر جا که اسم زیره می آید بدنبال آن نام شهر کرمان هم به گوش می خورد همچنین ضرب و المثل ها و افسانه هایی که وجود دارد شهرت کرمان را در زمینه تولید زیره در گذشته های دور نشان می دهد. زیره را میتوان دم کرد یا روی برنج ریخت همچنین در پخت غذاهای بسیار و تولید داروهای گیاهی  استفاده می شود. از جمله خواص درمانی زیره می توان موارد زیر را متذکر شد:

• زیره سیاه طبع گرم دارد.
• نیرودهنده
• هضم کننده
• ضد نفخ
• رفع سوء هاضمه

با ذکر این خواص و انواع کاربردهای زیره، اگر می خواهید سوغاتی ارزشمند و در عین حال بسیار مقوی با خود ببرید از زیره فراموش نکنید.
قاووت کرمان

قاووت که در زبان عامیانه کرمانی های قوتو گفته می شود نوعی شیرینی مختص شهر کرمان می باشد که از قدیم الایام مردم کرمان آن را درست می کردند. قوتو ترکیب چند گیاه با هم است هر کدام با توجه به نوع ترکیبش نامی دارد. مثلا قوتوی 40 گیاه ترکیب بذر گیاهانی مانند سیاه دانه، خرفه، قهوه، تخم کتان، موردانه، کنف و می باشد. یک نوع ترکیب نخود، نارگیل، شکر است و در نوع دیگر جای نخود با یک مغز مانند پسته عوض می شود و ترکیب جدید با خواص جدید بوجود می آید. در نهایت ترکیب پودری قهوه ای رنگ بدست می آید،و همانطور که از اسمش مشخص است برای بدن بسیار مقوی می باشد. انواع قوتو که می توان نام برد: خشخاشی، پسته ای، نارگیلی، نخودی و … است. ترکیب این گیاهان سبب می شود اثرات مضر یکدیگر را خنثی کنند و در کنار هم ترکیب فوق العاده ای را بوجود آورند. به دلیل اینکه قوتو ترکیب چند دانه روغنی است منبع غنی امگا3 و 6 ، ویتامین هایE,B,D ، انتی اکسیدان های طبیعی، آهن، فسفر و کلسیم می باشد همچنین طبع گرمی دارد و آرامش بخش است. استفاده آن برای ورزشکاران و زنان باردار توصیه می شود. با این اوصاف از این شیرینی خوشمزه فراموش نکنید.

عرقیات کرمان

کرمانی های اعتقاد خاصی به دارو گیاهی و عرقیات دارند در این شهر به وفور می توان انواع عرقیات و گلاب را تهیه کرد. شاید نام روستای لاله زار را نشنیده باشید ولی روستایی زیبا در دامنه کوه های هزار کرمان است. لاله زار در زمینه تولید گل شهرت دارد. تولید این گل ها بصورت ارگانیک و بدون استفاده از سموم بعمل می آیند. گلاب لاله زار ممتاز و با گلاب قمصر کاشان رقابت می کند. همچنین روغن گل های لاله زار یک محصول صادراتی محسوب می شود. گلاب، عرق نعناع، عرق زیره، عرق نسترن، عرق بیدمشک بهترین عرقیاتی است که میتوانید از کرمان تهیه کنید.

خرما کرمان

خرما یکی از محصولاتی است که از ابتدا مورد استفاده انسان ها بوده است. در بسیاری از مناطق جنوبی ایران نخل خرما وجود دارد. استان کرمان در ایران از تولید کنندگان به نام این محصول می باشد. شهر بم از شهرستان های استان کرمان است و بهترین خرماهای کشور را تولید می کند.

خرما بسیار مغذی و سرشار از ویتامینA,B، فسفر، کلسیم، منگنز،سلولز،آهن و مواد معدنی است. همچنین قند موجود در خرما بسیار بی ضرر و برای بدن انسان مفید است. خرما بصورت تازه یا خشک عرضه میشود. دونوع خرمای مرغوب بم خرمای مضافتی و خرمای بزمانی هستند. از مشخصات خرمای مضافتی پوست لطیف و رنگ قهوه ای است و جز خوش خوراک ترین خرماهای جهان می باشد و محبوبیت بین المللی دارد.

با سفر به کرمان از خرید خرماهای خوش طعم بم فراموش نکنید. 

کماچ سهن کرمان

 یکی دیگر از شیرینی کرمان کماچ سهن است. این شیرینی بسیار مقوی و پر انرژی است. برای تهیه آن از آرد گندم و آرد سهن(آرد جوانه گندم) استفاده می کنند. خرما، مغز گردو و ادویه های مخصوص را در بین دو لایه از خمیر می گذارند و در نهایت این شیرینی خوشمزه بدست می آید. کسانی که به سلامتی خود اهمیت می دهند توصیه میکنم از خرید این شیرینی فراموش نکنند چون خرما شیرینی طبیعی این محصول است و بسیار مقوی میباشد.

بهاء الدین محمد متخلص به بهایی و شهره به شیخ بهایی ، از شاعران قرن یازدهم هجری قمری است. پدرش از مردم جبل عامل لبنان بود که به روزگار پادشاهی شاه طهماسب نخست صفوی به ایران آمد و با درجه شیخ الاسلامی، روزگاری در قزوین ( نخستین پایتخت صفویان ) ، مدتی در مشهد ، هشت سالی در هرات زیست و سپس به بحرین رفت و درآن جا درگذشت.

شیخ بهایی به روزگار خردسالی با پدر خود به ایران آمد. از پدر و دانشمندان دیگر روزگار خویش دانش آموخت و چون پدرش از ایران رفت رتبه شیخ الاسلامی یافت. بهاء الدین محمد به قصد سیاحت از ایران رفت و روزگاری دراز در سفر بود. ایشان در زمان پادشاهی شاه عباس بزرگ، بار دیگر به ایران آمد و در دربار صفوی رتبه و مقام یافت، چنان که در سفر شاه عباس به مشهد، پا به پا همراه او بود. شیخ بهایی در مشهد و اصفهان خانه داشت و با دانشمندان معروف آن روزگار مربوط بود تا این که به سال 1030 هجری قمری در سن هشتاد و چند سالگی در خانه خویش درگذشت و در مسجد گوهرشاد جوار مرقدحرم امام رضا(ع) در شهر مشهد به خاک سپرده شد.

شیخ بهایی و پدرش، از نمک پروردان دربار صفویان بودند، اما پیوسته از بودن در ایران، ابراز ملال می کردند و جای پای این بیزاری در کشکول هست و پدرش نیز باری به وی نوشته بود: اگر طالب دنیایی، به هند نرو! و اگر آخرت خواهی، به عربستان، و اگر هیچیک از این دو نخواهی، در ایران بمان! و این نوشته، بیانگر آن است که دست ایرانی در هیچ دوره ای از تاریخ نمک نداشته است.

در این مختصر بحث ما، درباره آثار ریاضی، فقهی و عرفانی شیخ نیست، اما، از آن روی که او یک فارسی زبان نبوده است، آثار شعری شیخ بهایی، ارزش ادبی چندانی ندارند. لیکن، از آن جا که مردی عارف مشرب بوده است و سینه اش سوزی و دمش تاثیری داشته، شعرش نیز چاشنی تند عرفانی دارد و در زمینه شعر، عمده شهرت شیخ بهایی به سبب تضمینی است که از غزل خیالی بخارایی ترتیب داده است و زنده یاد سعید نفیسی، در دیوانی که از اشعار پراکنده او فراهم آورده است، غزل خیالی را از اشعار شیخ بهایی شمرده و در حاشیه نوشته است:

 این غزل که معروف ترین اشعار شیخ بهایی است، از کودکی در ذهن دارم. شگفت است که در هیچ کتابی نیافتم، ناچار از حافظه نقل کردم.

دیوان شیخ بهایی، به کوشش استاد سعید نفیسی، گردآوری و چاپ شده است اما بهایی جز این دیوان که مشتمل بر اشعار پراکنده وی است، مثنوی هایی نیز دارد با نام کتابهای: نان و حلوا، سوانح الحجاز، شیر وشکر، نان و پنیر و طوطی نامه که این منظومه ها بارها در ایران و دیگر کشورها به چاپ رسیده است.

بهاء الدین محمد متخلص به بهایی و شهره به شیخ بهایی ، از شاعران قرن یازدهم هجری قمری است. پدرش از مردم جبل عامل لبنان بود که به روزگار پادشاهی شاه طهماسب نخست صفوی به ایران آمد و با درجه شیخ الاسلامی، روزگاری در قزوین ( نخستین پایتخت صفویان ) ، مدتی در مشهد ، هشت سالی در هرات زیست و سپس به بحرین رفت و درآن جا درگذشت.

شیخ بهایی به روزگار خردسالی با پدر خود به ایران آمد. از پدر و دانشمندان دیگر روزگار خویش دانش آموخت و چون پدرش از ایران رفت رتبه شیخ الاسلامی یافت. بهاء الدین محمد به قصد سیاحت از ایران رفت و روزگاری دراز در سفر بود. ایشان در زمان پادشاهی شاه عباس بزرگ، بار دیگر به ایران آمد و در دربار صفوی رتبه و مقام یافت، چنان که در سفر شاه عباس به مشهد، پا به پا همراه او بود. شیخ بهایی در مشهد و اصفهان خانه داشت و با دانشمندان معروف آن روزگار مربوط بود تا این که به سال 1030 هجری قمری در سن هشتاد و چند سالگی در خانه خویش درگذشت و در مسجد گوهرشاد جوار مرقدحرم امام رضا(ع) در شهر مشهد به خاک سپرده شد.

شیخ بهایی و پدرش، از نمک پروردان دربار صفویان بودند، اما پیوسته از بودن در ایران، ابراز ملال می کردند و جای پای این بیزاری در کشکول هست و پدرش نیز باری به وی نوشته بود: اگر طالب دنیایی، به هند نرو! و اگر آخرت خواهی، به عربستان، و اگر هیچیک از این دو نخواهی، در ایران بمان! و این نوشته، بیانگر آن است که دست ایرانی در هیچ دوره ای از تاریخ نمک نداشته است.

در این مختصر بحث ما، درباره آثار ریاضی، فقهی و عرفانی شیخ نیست، اما، از آن روی که او یک فارسی زبان نبوده است، آثار شعری شیخ بهایی، ارزش ادبی چندانی ندارند. لیکن، از آن جا که مردی عارف مشرب بوده است و سینه اش سوزی و دمش تاثیری داشته، شعرش نیز چاشنی تند عرفانی دارد و در زمینه شعر، عمده شهرت شیخ بهایی به سبب تضمینی است که از غزل خیالی بخارایی ترتیب داده است و زنده یاد سعید نفیسی، در دیوانی که از اشعار پراکنده او فراهم آورده است، غزل خیالی را از اشعار شیخ بهایی شمرده و در حاشیه نوشته است:

 این غزل که معروف ترین اشعار شیخ بهایی است، از کودکی در ذهن دارم. شگفت است که در هیچ کتابی نیافتم، ناچار از حافظه نقل کردم.

دیوان شیخ بهایی، به کوشش استاد سعید نفیسی، گردآوری و چاپ شده است اما بهایی جز این دیوان که مشتمل بر اشعار پراکنده وی است، مثنوی هایی نیز دارد با نام کتابهای: نان و حلوا، سوانح الحجاز، شیر وشکر، نان و پنیر و طوطی نامه که این منظومه ها بارها در ایران و دیگر کشورها به چاپ رسیده است.

در این مقاله قصد دارم، شما را با سوغات تبریز شهر زیبایی ها آشنا کنم. تبریز یکی از شهرهای ایران با جاذبه های گردشگری زیادی است، که هر سال، پذیرای تعداد زیادی گردشگر داخلی و خارجی می باشد. آنچه از دیرباز با سفر ادغام شده آوردن ره آورد یا همان سوغاتی برای آشنایان است. خوشبختانه سوغاتی های تبریز ، تنوع زیادی دارد که میتوان صنایع دستی ، خوراکی و شیرینی های تبریز در سبد خرید مسافران متناسب با سلیقه شان یافت. که مسافران بعنوان سوغاتی شهر تبریز برای نزدیکانشان تهیه می کنند و هیچ کدام دست خالی به شهر خود بر نمی گردند. سوغات معروف تبریز آجیل، باقلوا، قرابیه، نوقا، راحت الحلقوم، لبنیات و پنیر لیقوان  است. 

از دیگر سوغاتی های تبریز، موارد زیر را میتوان نام برد:

• اریس
• لوز
• راحت الحلقوم
• شیرینی لطیفه
• شیرینی کنجدی
• شکلات تسبیحی
• صابون مراغه
• حلوا گردویی
• عسل طبیعی کوهستان سهند

آجیل تبریز

یکی از خوشمزه ترین تنقلات تبریز، آجیل تبریز است. که مرغوبیت و شهرت جهانی دارد و از گذشته محموله هایی از آجیل تبریز، به خارج از ایران صادر می شد، قدمت این تجارت به دوران قاجاریان باز می گردد، و هنوز هم این صادرات رواج دارد. سنتی که از دیرباز پابرجاست، در هر عید یا جشنی، پای آجیل به خانه ی آذربایجانی ها باز می شود. حتی در مراسمات مذهبی هم استفاده می کنند. یکی دیگر از سنت های قدیمی در شهر تبریز، آراستن آجیل و خشکبار است که به همراه دیگر هدایا به خانه تازه عروس در شب چهارشنبه ی آخر سال، می برند. همچنین این رسم، شب یلدا در کل ایران اجرا می شود.

تبریز به دلیل آب و هوای مناسبی که دارد اکثر اجزای خشکبار در آن جا کشت می شود. هلو، زردآلو، آلو، انگور و …در شهرستان های اطراف تبریز بخصوص مراغه، بعمل می آیند، که به هر دو روش صنعتی و سنتی خشک می شوند.

خوب می رسیم سر اصل مطلب، آجیل که کوچک و بزرگ شیفته ی آن هستند، آجیل تبریز انواع مختلفی دارد که مهمترینشان آجیل شب یلدا، چهار مغز، آجیل عید نوروز است. از این میان آجیل ها، چهار مغز تبریز شهرت و قدمت بسیاری دارد، که از ترکیب بادام کاغذی، بادام هندی، بادام و پسته بوداده درست می شود. بیشتر اجزای آجیل ها مانند بادام و فندوق و …. در استان آذربایجان کشت می شوند بجز پسته که بومی این خطه نیست و بهترین نوعش از دیگر استان ها تهیه می شود. آجیل دارای  مواد معدنی، آنتی اکسیدان و پروتئین می باشد. مغزها بعنوان ماده ی اولیه آجیل مهتمرین منبع سلنیوم هستند که برای سلامت و ایمنی بدن ضروری هستند. پس از خرید آجیل تبریز چه برای خود و چه اقوام فراموش نکنید.

باقلوای تبریز

باقلوا نوعی شیرینی است که در ویترین قنادی اکثر شهرهای ایران به چشم می خورد. باقلوا شیرینی سنتی و مخصوص، کشورهای ترکی آسیای میانه می باشد که وارد دیگر کشور ها شده است. تبریز شهری معروف در زمینه تولید باقلوا، به سبک کشور ترکیه است.به همین دلیل باقلوای تبریز به باقلوای استانبولی معروف می باشد. این باقلوا طعم بسیار، دلنشینی دارد و از تبریز وارد دیگر شهر های ایران شده است. چنانچه قصد تهیه سوغاتی برای اقوام خود چه در داخل ایران و چه خارج از آن دارید باقلوای تبریز بهترین گزینه می باشد و مطمئنا استقبال ویژه ای از آن خواهد شد.  

مواد اصلی برای تهیه باقلوا آرد، شکر، تخم مرغ، هل، … است. باقلوا انواع و شکل های مختلفی دارد از نظر ظاهر مربعی شکل، لوزی و لوله ای است و از نظر مزه دارای طعم های پسته ای، نارگیلی، بادامی می باشد. باقلوایی مرغوب است که کاملا طلایی شده باشد و شهدش آنقدر زیاد نباشد که هنگام برداشتن بریزد. بعنوان یک پیشنهاد ویژه اگر سفری به تبریز داشتید، سری به خیابان ولیعصرش بزنید از خرید باقلوا غافل نشوید.

قرابیه تبریز

قرابیه تبریز یکی دیگر از شیرینی های معروف تبریز است، سوغاتی تبریز محسوب می شود. قرابیه کلوچه و نوعی شیرینی سنتی و گرانقیمت می باشد. این شیرینی خوشمزه در جشن ها و اعیاد جایگاه ویژه ای دارد. مواد اصلی برای تهیه آن آرد، شکر، وانیل، تخم مرغ و … می باشد. قرابیه با طعم پسته ای، بادامی، نارگیلی درست می شود که عمده محتویاتش را مغزها تشکیل می دهد.

نوقای تبریز

لوکا یا نوقای تبریز، شیرینی سنتی دیگر از این شهر است. نوقا شیرینی سنتی اروپای جنوبی و خاورمیانه است که در ایران طرفداران بسیاری دارد. نوقا نوعی شیرینی هم خانواده گز اصفهان است بر اساس تعاریف که از نوقا می شود سوهان هم میتواند جزئی از خانواده ی آن باشد.

مواد اصلی نوقا سفیده ی تخم مرغ، شکر، گردو ، وانیلو … است.در بعضی از مدل های این شیرینی از نان میکادو استفاده می شود. با گذر از بازارهای تبریز این شیرینی خوشمزه را میتوانیم در طعم های وانیلی، کاکائویی، شکلاتی بیابیم. بدلیل شیرینی دلچسبی که دارد پیشنهاد می کنم در کنار آن از نوشیدن یک لیوان چای دبش فراموش نکنید.

لبنیات تبریز

لبنیات تبریز و استان آذربایجان شرقی زبانزد عام و خاص است. یکی از فوق العاده ترین سوغاتی های تبریز پنیر لیقوان می باشد. در بسیاری از فروشگاه ها شاید پنیری با نام لیقوان به چشمتان خورده باشد، اما طعم پنیر تهیه شده از تبریز بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که میبینیم. آب و هواب خوب تبریز باعث شده تا مراتع و چمن زارهای مناسبی برای پرورش دام در دره های لیقوان پدید آید و اهالی آن منطقه بجای تحویل شیر به کارخانه های تولید لبنیات، خودشان انواع لبنیات و پنیر را تولید کنند، به همین علت طعم پنیر لیقوان بسیار دلپذیر است. پنیر لقوان با نام پنیر تبریز یا پنیر سنتی تبریز شناخته شده است.

مسجد جامع اصفهان از قدیمی‌ترین بناهای مذهبی در ایران  به شمار می رود و مربوط به دوران سلجوقیان است. این بنا، از لحاظ فنی ، هنری و انواع معماری ادوار مختلف اسلامی دارای شهرت جهانی است و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

تاریخ زایش و تحولات مسجد جامع اصفهان از تاریخ پیدایش شهر اصفهان جدا نیست. مسجد جامع و بافت تاریخی شهر اصفهان به صورت مجموعه ای در هم تنیده اند. این مسجد دارای ورودی های متعددی است که هریک ارتباط فضای مسجد را با بخش هایی از بافت پیرامون آن برقرار می کند. زمان ساخت ورودی ها متفاوت است وهر یک در مقطعی از تاریخ پدید آمده اند.

کتیبه ای در هنگام ورود به مسجد جامع وجود داردکه مربوط به زمان فتحعلی قاجار است. کاشی هایی درب ورودی مسجد در سال 1218 هجری قمری مزین شده اند.

از جمله بناهای متعدد مسجد جامع اصفهان می توان به شبستان ها، گنبد تاج الملک،صحن دارای چهار ایوان،گنبد نظام الملک ومحراب اولجایتو اشاره نمود.

در داخل مسجد ایوان ها، گنبد خانه ها و شبستانهایی که صحن را در میان گرفته اند علاوه بر آن که عوامل کالبدی یک بنای مذهبی- علمی را مشخص می سازد تغییرات و تحولاتی را که طی سیزده قرن در معماری بخش های مختلف این بنا صورت گرفته در معرض بررسی و تماشا قرار می دهد. ایوان های مسجد با آن که در یک زمان ساخته نشده اند با آهنگ موزون و متناسب فضای مسجد چهار ایوانی را پدید آوردند که از قدیمی ترین مساجد چهار ایوانی است.

مسجد جامع اصفهان دارای محراب های مختلفی است. مشهورترین محراب آن در شبستانی که توسط اولجایتو و شمال ایوان استاد واقع شده، همانند گوهری درخشان در جهان شهرت پیدا کرده است. این محراب از گچبری زیبایی برخوردار است که با گل و اشکال هندسی تزیین شده است. محراب های دیگر این مسجد به تدریج در طول دوران ساخته شده اند.

گنبد نظام ملک از بناهای دیگر مسجد جامع جداست و مانند بیضی بوده و در محیط گنبدخانه ای مربع شکل برپا شده است. این گنبد در زمان ملکشاه سلجوقی و تحت نظر خواجه نظام الملک ساخته شده است. 

گنبد تاج الملک که از لحاظ ساخت و بهره برداری در نوع خود نمونه ای بی نظیر می باشد. طرز قرار گرفتن ترکیب بندی پایه و پوشش گنبدی به صورتی انجام شده که نگاه هر بیننده ای را به سمت نوک تیزمانند گنبد می کشاند و حالتی یکنواخت و زیبایی را به گنبد بخشیده است.

چهلستون های بزرگی در طرف چپ ورودی راهرو مسجد دیده می شود.اگرچه تعداد ستون های هریک از آن ها به چهل تا نمی رسد اما به مکانهای دارای چهل ستون نامیده می شوند و به دوران حکومت آل مظفر در قرن هشتم هجری قمری مربوط است.

سنگاب هایی در مسجد جامع قرار گرفته است. سنگاب ایوان درویش، که در ایوان شمالی مسجد واقع شده است. سنگاب ایوان صاحب، که در ایوان جنوبی مسجد است و دو سنگاب دیگر، یکی در ایوان غربی و دیگری در کنار حوض حیاط مسجد به چشم می خورد.

علامه مجلسی در مسجد جامع به خاک سپرده شده و این بنای عظیم در شهراصفهان، خیابان قیام واقع شده است.