میدان آزادی که قبل از انقلاب اسلامی، میدان شهیاد نام داشت به شکل بیضی گونه ایجاد شده است. در وسط این میدان برج آزادی به ارتفاع 48 متر و در حاشیه آن دو مسیر اتومبیل رو ساخته شده است. باغچه های چمن کاری شده شش ضلعی ای نیز در اطراف میدان مشاهده می شود.

میدان آزادی تهران پس از میدان نقش جهان اصفهان به عنوان بزرگ ترین میدان ایران مطرح شده است. طراح و سازنده برج این میدان، مهندس حسین امانت بود که در سال 1349 هجری شمسی این طرح به بهره برداری رسید.

بر طبق نظر سنجی هایی که در بین مردم صورت گرفته اکثریت مردم برج آزادی تهران را به عنوان نماد پایتخت عنوان کرده اند. هم چنین بر اساس نظرسنجی این میدان را پس از موزه ها و کاخ های تهران برای معرفی به گردشگران خارجی دارای اولویت می دانند. در سال 1352 هجری شمسی به مدت 5 سال، نقوشی از این برج بر روی اسکناس های دویست ریالی چاپ و نشر می شد.

از هزینه های ساخت برج شهیاد یا برج آزادی تهران سندی عرضه نشده است. اکنون بنیاد فرهنگی و هنری رودکی، مجموعه فرهنگی و هنری برج آزادی را تحت رسیدگی و نظارت دارد. معماری شاخص و پلان زیبای برج آزادی تلفیق طاق های معماری پیش از اسلام و بعد از اسلام می باشد. معمار این بنای باشکوه به تمام جزئیات کار دقت وافر و قابل توجهی داشته است.

تاریخچه برج آزادی تهران یا برج شهیاد به سال 1345 هجری شمسی برمی گردد. در این سال مسابقه ای در بین معماران ایرانی برای طرح یک نماد شناسایی ایران گذاشته شد که در پایان مسابقه طرح مهندس 24 ساله و دانش آموخته دانشکده هنر دانشگاه تهران به نام مهندس حسین امانت پذیرفته گشت.

در زمان پر شور انقلاب، برنامه پیشواز بازگشت رهبر عظیم الشأن امام خمینی (ره) از پاریس در این میدان انجام گرفت. در هنگام انقلاب بر روی پایه های برج نیز شعارهایی می نوشتند.

در این بنای سه طبقه، چهار آسانسور، دو راه پله و 286 پلکان به کار برده شده است. در محوطه زیرین برج آزادی سالن هایی برای منظورهای مختلف مثل نمایش، کتابخانه ، موزه و غیره ساخته شده است. تلفیقی از سنت و مدرنیسم در نقش های داخلی برج آزادی تهران مخصوصا درسقف های طبقه دوم قابل مشاهده می باشد. با گذشت زمان نیز در بخش هایی از بنای برج میلاد تهران ترک هایی برداشته شده است.

منبع : نشاط آوران