این موزه هنری در خیابان استانداری شهر اصفهان قرار گرفته است. علت نامگذاری این بنا به رکیب خانه این است که در دوره صفوی، جایگاهی برای قرار دادن لوازم و اشیاء اصطبل سلطنتی  بود.

حیاط دلنشینی در موزه هنرهای تزیینی اصفهان قابل رویت بوده که با داشتن فضای خرم با درختانی سرسبز  در میانه ساختمان به زیبایی اش افزوده است. هم چنین در اطراف حیاط تالارها و اتاق هایی وجود دارد. عمارت رکیب خانه دارای طبقات فوقانی نیز بوده و در سمت راست آن برجی دیده می شود که علاوه بر کاربرد کلاه فرنگی، کاربردهای دیگری نیز داشته است.

دفتر موزه هنرهای تزئینی اصفهان در بخش شاه نشین قرار داشته و از معماری و طراحی بسیار دلپذیری برخوردار است. طبقات بالایی موزه مربوط به بخش اداری می باشد.

بیش از 3000 شی تاریخی متعلق به دوران صفویه و قاجاریه در موزه هنرهای تزئینی اصفهان به چشم می خورد. این اشیا در غالب غرفه هایی زیبا با چینشی منظم در معرض دید عموم گردشگران قرار گردیده است.

هم چنین موزه هنرهای تزئینی دارای کتابخانه مخصوص و تخصصی بوده که مورد استفاده دانشجویان می باشد.

بخش های هفت گانه موزه هنرهای تزئینی اصفهان عبارتند از:

• خط و کتابت : در اوایل بخش موزه، هنرهایی از اوراق و مجلدات قرآن کریم، کتب ادعیه و احادیث و … قرار گرفته است. هم چنین انواع جلدهای چرمی به شیوه های متعدد نیز وجود دارد.
• آثار لاکی و روغنی : از آثار این بخش می توان به اشیاء لاکی، جعبه، قلمدان، ترازو، جای طومار، جلد آلبوم، سرچسبدان، قاب آیینه و … اشاره کرد. هم چنین آثار ارزشمند از بزرگان با نقوش زیبا رویت می گردد.
• دست بافته های سنتی : در این بخش منسوجات متنوع وکم نظیر دوران قاجار قابل مشاهده است. این آثار مربوط به بافندگی های شهرهای مرکزی ایران می باشد که به شیوه های مختلفی زینت داده شده اند. در این بخش آثار قلمکاری اصفهان نیز قرار گرفته است.
• آبگینه : در این مجموعه آثار هنری زیبا از کریستال های تراش دار و انواع عطردان و پیاله شیشه ای که متعلق به قرن های 3 تا 6 هجری قمری است قابل رویت می باشد.
• نگارگری : در این بخش آثار نگارگری ایرانی در سبک های گوناگون وجود دارد که از جمله با ارزش ترین آن ها می توان به تابلوی مذهب تشعیری اشاره نمود.
• آثار چوبی : در این قسمت آثار نفیس صنایع هنری بر چوب مانند منبت کاری، خاتم سازی، معرق و مشبک در نمونه های انواع قاب آیینه، ملاقه های دوغ خوری، رحل و جعبه قرآن و … قابل مشاهده است.
• آثار فلزی : در این مجموعه آثار فلزی شامل زیورآلات طلا و نقره، کمربند، انواع قوطی، قفل و قلمدان، خنجر، چاقو، قیچی، سرقلیان و … با شیوه های ساخت و تزئین گوناگون مشاهده می گردد.

منبع : نشاط آوران

بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر معروف به مشهد اردهال یا مشهد قالی در 40 کیلومتری غرب کاشان قرار دارد. بنای اولیه ای که بر روی این بقعه ساخته شده است مربوط به دوران سلجوقیان می باشد . در دوران متمادی قسمتهایی به آن اضافه گردیده است که بیشترین آنها مربوط به دوران صفویان می باشد. در دوران قاجاریه نیز گلدسته های ایوان، سرداب و صحن قمی ها بدان اضافه گردید.

این بقعه ی متبرکه دارای 3 صحن اصلی شرقی یا صحن فینی ها، جنوبی یا صحن صفا و غربی یا صحن قمی ها می باشد. صحن صفا ایوانی است مزین به کتیبه های گچی به خط نستعلیق و نقاشیهایی از دوره قاجار، و آب انباری نیز در آن وجود دارد. این صحن روبروی درب اصلی بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر قرار دارد.

بقعه مشهد اردهال کاشان دارای گنبدی مدور با پوشش کاشی زرد طلایی و خشت می باشد. بروی این گنبد تزئیناتی از جمله نگاره های اسلیمی و بوته های پیچ دار الوان وجود دارد. در زیر مقرنس ها کتیبه ای به خط ثلث سفید بر زمینه ای لاجوردی قرار داشته که در آن سوره ی انا فتحنا دیده می شود. زیر گنبد نقاشی هایی با طرحهای اسلیمی وجود دارد که زیبایی خاصی به این بنا بخشیده است.
این مرقد دارای دو ضریح چوبی مشبک می باشد . در سر در ورودی به حرم  آئینه کاری هایی وجود دارد که بدلیل ریختگی بخش هایی از آن کتیبه های معرق زیبایی با نام شاه طهماسب دیده می شود.

سنگاب منحصر بفردی در وسط صحن قدیمی بقعه امامزاده سلطان علی بن محمد باقر قرار دارد که از سنگ یک تکه با هنرمندی تمام تراشیده شده است که تا این زمان سالم و بی عیب بجا مانده است. در لبه سنگاب کتیبه ای با خط اسلیمی حجاری شده است. در سمت غربی ایوان بزرگ این بقعه کتابخانه ای وجود دارد که با در مشبکی از جنس چوب محصور شده است. نسخه هایی متعددی از کتب قدیمی، مذهبی، قرآن و غیره وجود دارد.

مقبره سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر در صحن شرقی بقعه امامزاده قرار دارد.

ساخت و ترمیم بقعه مشهد اردهال را از نظر دوره زمانی می توان به چهار دوره ی سلجوقیان، صفویان، قاجاریه و معاصر تقسیم بندی نمود.
یکی از مراسمات مذهبی و سنتی در مشهد اردهال مراسم قالیشویان است که در سالروز شهادت امامزاده علی بن محمد باقر در 17 مهرماه انجام می گیرد. این مراسم به یاد بود اهالی فین که در آن زمان به خونخواهی آن حضرت قیام کردند برگزار می گردد.

منبع : نشاط آوران

حمامی در خانه های قدیم وجود نداشت به همین جهت حمام های عمومی برای مردم در نظر گرفته شده بود. به طور مثال می توان گفت در شهر کاشان فقط در خانه اشرافی عامری ها حمام خصوصی بود اما در عوض حمام های عمومی زیادی در این شهر یافت می شد. بخش عمده ای از حمام ها در طی قرن ها از بین رفته اند و چندی معروف باقی مانده اند که از آن جمله معروف ها می توان به حمام گنج علی خان کرمان، حمام وکیل شیراز، حمام سلطان امیر احمد کاشان و حمام علی قلی آقا اشاره نمود که امروزه از آن ها به شکل موزه نگهداری می شوند.

با ورود به کوچه علی قلی آقا در اصفهان و گذشت از بازارچه ای با این نام به حمام علی قلی آقا می رسیم که اکنون به موزه تبدیل شده است. حمام علی قلی آقا از جمله بناهای تاریخی ایران عزیزمان است که دارای معماری ارزشمندی است.

مجموعه ای از بناهای دوران صفویه در محله علی قلی آقا رویت می شود که شامل مسجد، بازارچه، چهارسو، سرا و حمام است. بانی این مجموعه زیبا شخصی به نام علی قلی آقا می باشد. علی قلی آقا یکی از خواجگان نیکوکار حرم شاه سلطان حسین صفوی بود. متاسفانه با گذشت زمان قسمت هایی از مجموعه تاریخی علی قلی آقا دچار تخریب گشته و به جای آن ها بناهایی دیگر احداث شده است. هم اکنون حمام علی قلی آقا به موزه مردم شناسی تبدیل گشته و مشتاقان تاریخ و تمدن ایران به این موزه زیبا سر می زنند.

فضاهای منظم هندسی، بخش های مختلف مجموعه حمام را تشکیل می دهد. مجموعه حمام شامل حمام کوچک و بزرگی می شد که مربوط به دو فضای اصلی سربینه و گرمخانه بود. معماری حمام ها به گونه ای صورت گرفته بود تا حداقل ترین اتلاف انرژی را داشته باشد. آب این حمام از چاهی که منتهی به آب رودخانه زاینده رود بود تامین می گشت.

فضاهای تاریخی حمام علی قلی شامل فضاهای اصلی، فضاهای تاسیساتی، فضاهای خدماتی و کانال های گربه رو می باشد.
زیباترین قسمت حمام مربوط به فضای سربینه است که مورد توجه بیشتر طراح بوده است. در فضای سربینه چهار حوض رویت می شود تا افراد قبل از ورود به قسمت سکو پاهای خود را وارد حوض ها نمایند و بخش های رختکن آلوده نگردد. نکته حائز اهمیت حمام  علی قلی آقا این است که  بخش بانوان مجزا از بخش آقایان بود و در آن به سمت کوچه باز می شد.

تزئینات و نقاشی های زیبایی از سه دوره تاریخی قاجاریه، صفویه و پهلوی  در این حمام تاریخی اصفهان قابل مشاهده است که ارزش زیادی را به این بنا بخشیده است. با توجه به استناد های ارائه شده قدمت حمام علی قلی آقا اصفهان را 308 سال بیان نموده اند. 

منبع : نشاط آوران

در بخش غربی کویر شهر نطنز را مشاهده می کنیم که پس از عبور از زمین های خشک و گذر از مناظر باغ و کوه به گنبد خانقاه شیخ عبدالصمد می رسیم و در ورای باغستان های شهر نطنز، مناره مسجد جامع نطنز اصفهان آشکار می گردد.

در کنار مسجد جامع یا مسجد جمعه نطنز، خانقاه ویران شده و آرامگاه عبدالصمد که در زمان الجایتو بنا شده اند قرار گرفته اند. گنبد مسجد جامع به زمان دیلمیان بر می گردد و قدیمی ترین گنبد در میان گنبدهای دیگر این منطقه است. شبستان گنبد در طی کاوش هایی که صورت گرفت، مربوط به قرن چهارم هجری قمری است. بخش های دیگر مسجد هم، مربوط به قرن هشتم هجری قمری می باشد اما با این وجود تمام مجموعه با هم از هماهنگی خاصی برخوردار است.

مسجد جامع نطنز اصفهان از جمله مساجد گنبد دار است که دارای ساختمان آجری بوده و در بخش هایی از آن، ساروج استفاده کرده اند. معماری که در مسجد جامع نطنز صورت گرفته آجری ساده و بی پیرایه است.

بناهای متصل خانقاه، مناره و سردر مسجد با اینکه از لحاظ ساختار متفاوتند اما ترکیبی زیبا را خلق نموده اند. تزئیناتی که در مسجد و مقبره شیخ عبدالصمد دیده می شود تنها با گچ سفید است اما در خانقاه و مناره کاشی های مینایی نیز به کار رفته است.

هنگامی که به مسجد جامع نطنز نظاره گر می شویم یک شبستان هشت ضلعی گنبد دار، یک صحن، چهار ایوان اصلی، نمازخانه ها و راهروهایی را می بینیم که راهروها باعث می شوند اضلاع صحن به هم مرتبط گردند. هم چنین ازمصالح آجر، آهک و گچ برای پوشش مسجد استفاده کرده اند. مسجد نطنز دارای سه ورودی است و کتیبه ای بر روی یکی از درهای قدیمی قابل رویت می باشد.

صحن مسجد مربعی شکل بوده و کوچه های باریکی در سه طرف صحن وجود دارد. هم چنین در صحن پلکان عریضی است که از طریق آن به قناتی می رسیم که در قدیم برای تأمین آب شرب به کار برده می شد. در چهار طرف صحن نیز شبستان ها و راهروهایی به چشم می خورد.

محرابی در دیوار جنوبی ایوان واقع شده که نقوشی از گل و بوته در بالای این محراب به کار رفته است. مهمترین ایوان مسجد ایوان جنوبی است که از همه ایوان ها عریض تر می باشد.

مقبره شیخ عبدالصمد اصفهانی که در کنار مسجد واقع شده، قبل از مسجد جامع نطنز ساخته شده است و محورشان نسبت به هم ده درجه اختلاف دارد. برای بازدید از این مکان مذهبی تاریخی فرصت را مغتنم شمرده و برای دیدنش به شهر زیبای نطنز مسافرت نمایید.

منبع : نشاط آوران

تپه ای مخروطی شکلی در غرب اصفهان قرار دارد که در بخش های بالایی آن ویرانه هایی ازخشت های ضخیم دیده می شود. هر طبقه از آن ها به وسیله نی هایی که برای مستحکم سازی بنا استفاده می شده جدا گشته است. برخی از مورخان بر این باورند که این بنا از جمله آتشکده های مشهور اصفهان بوده است. تاریخ ایجاد آتشگاه اصفهان و قدمتش به طور دقیق قابل بیان نیست و اما بنا به اظهارات صورت گرفته از زمان دوران ساسانی جدیدتر نمی تواند باشد.

ارتفاع کوه آتشکده از سطح دریا 1680 متر می باشد و جزء منطقه ماربین اصفهان بوده است. ساختمان آتشگاه اصفهان دارای خشت های بسیار بزرگ بوده که در دیگر آثار تاریخی نمونه اش موجود نیست.

کوه آتشگاه به صورت 8 ضلعی و دارای ارتفاع 4 متر است. این بنا دارای 8 درگاه بوده که هرکدام به یک جهت مختلف راه داشته اند. سقفی گنبدی شکلی بر بالای آتشکده قابل رویت است. امروزه بیشتر از دو نیمه درگاه در  کوه آتشکده باقی نمانده است. پی این بنا از آنجایی که برروی صخره طبیعی ساخته شده مصنوعی نمی باشد.

در سمت شمال شرقی بنایی منظم دیده می شود که دارای دیوارهای گل و آجری، طاق نماهای قوسی شکل و طاقچه هایی در دل دیوار است. اما امروزه چیزی از آن ها به جزء دیواری کوتاه به همراه نیم طاقچه ای وجود ندارد. در جهت جنوب شرقی بنا نیز یک تعداد اتاق بوده که توسط پلکانی به هم مربوط گشته بودند که اینک جزء دیوار مخروبه ای چیزی باقی نمانده است.

در اطراف کوه آتشکده اصفهان سه حصار رویت می شود که عبارتند از:

• تله های خاکی انباشته شده با استحکامات بیضوی شکل.
• دیوار مستحکم که به فاصله 4 متر از تله خاکی قرار دارد.
• نزدیک بنای آتشگاه دیواری است که به عنوان حصار به کار برده می شد.

در بین حصارها بناهایی قرار گرفته که محل استفاده نگهبانان بود. در آتشگاه با طی کاوش هایی که صورت گرفته بقایایی از آثار باستانی کشف شده که از جمله آن می توان به سفال ها، کوزه ها، خمره ها و ظروف اشاره کرد.

هم چنین منبع آبی در پایین کوه آتشگاه دیده می شود که قبلا آن را از سنگ های قطعه شده بناهای اطراف ساخته اند.

جهت بالا رفتن از کوه، پله های سنگی برای گذر از مسیر پر پیچ و خم کوه قرار داده اند تا این مسیر را به گونه ای راحت تر طی بتوان کرد.

منبع : نشاط آوران